تفاوت کوین و توکن

احتمالا تا کنون بارها با کلمه توکن و کوین برخورد داشته‌اید؛ بسیاری از افراد در دنیای ارز دیجیتال کلمه توکن را با کوین اشتباه می‌گیرند و از این دو کلمه “کوین، توکن”  به عنوان مترادف استفاده می‌کنند. واقعیت این است که کوین و توکن در سطح بنیادی بسیار شبیه هم هستند اما بین کوین و توکن تفاوت‌های بسیار بزرگی وجود دارد. در ساده ترین حالت ممکن می‌توان گفت کوین‌ها روی بستر بلاک چین یا شبکه اختصاصی مربوط به خودشان کار می‌کنند؛ پس با این توضیح بیت‌کوین، اتریوم، سولانا، کاردانو و بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند. اما توکن‌ها بلاک چین مخصوص به خود را ندارند و روی بستر بلاک‌چین یک کوین دیگر کار می‌کنند.توکن‌ها فقط در شبکه بلاکچینی که ایجاد شده‌اند قابلیت جابجایی دارند.

البته بد نیست بدانید بسیاری از پلتفرم‌ها به جز کوین اصلی‌شان، توکن‌ خود را برای استفاده از شبکه‌های هوشمند دیگر مثل اتریوم و بایننس‌اسمارت‌چین ایجاد می‌کنند و نقل و انتقالات خود را روی شبکه‌های بلاکچین دیگر انجام می‌دهند.

در ادامه، برای درک بهتر این موضوع با ما همراه باشید تا شما را با تفاوت کوین و توکن به صورت جامع آشنا کنیم.

کوین چیست؟

همانطور که اشاره کردیم کوین یک دارایی دیجیتال است که روی بستر بلاک چین یا شبکه اختصاصی مربوط به خودشان کار می‌کنند. در واقع از کوین‌ها به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود و معمولا هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. نمونه‌ای از کوین‌ها که می‌توان به آنها اشاره کرد ارز دیجیتال بیت‌کوین، اتر، سولانا، مونرو و کاردانو می‌باشد.

به عبارت دیگر کوین نیز با ویژگی‌های زیر تعریف می‌شود:

1. بر روی بلاک چین خود عمل می کند: یک بلاک چین تمام تراکنش‌هایی را که شامل کریپتو کوین اصلی آن می‌شود، پیگیری می‌کند. وقتی با اتریوم به شخصی پول پرداخت می کنید، رسید آن به بلاک چین اتریوم می رود. اگر همان شخص بعداً با بیت‌کوین به شما پول پرداخت کند، رسید به بلاک چین بیت‌کوین می رود. هر تراکنش با رمزگذاری محافظت می شود و توسط هر عضو شبکه قابل دسترسی است.
2. به عنوان پول عمل می کند: بیت کوین تنها با هدف جایگزینی پول سنتی ایجاد شد. جذابیت متناقض شفافیت و ناشناس بودن باعث ایجاد کوین‌های دیگر از جمله ETH، NEO و Litecoin شد. امروزه می‌توانید از بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند آمازون، مایکروسافت و تسلا، کالا و خدمات را با استفاده از کوین‌های کریپتو خریداری کنید. بیت کوین اخیراً در کنار دلار آمریکا به ارز رسمی السالوادور تبدیل شده است.
3. قابل استخراج است: شما می توانید کوین های کریپتو را از دو طریق بدست آورید. یکی از طریق استخراج سنتی در سیستم اثبات کار است. شکارچیان بیت کوین از این روش برای افزایش درآمد خود استفاده می کنند. مشکل این است که بیت کوین زیادی برای استخراج باقی نمانده است، بنابراین این روند هر روز سخت تر می شود. روش دیگر اثبات سهام است که رویکرد مدرن تری برای کسب کوین است. از نظر مصرف انرژی سبک‌تر است و انجام آن آسان‌تر است. Cardano یکی از بزرگترین کوین‌هایی است که از این سیستم استفاده می کند.

کاربردهای کوین

• برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوین‌ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)
• به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)
• یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

توکن چیست؟

برخلاف کوین‌ها، توکن‌ها زنجیره بلوکی خود را ندارند. در عوض، آن‌ها روی بلاک‌چین‌های دیگر ارزهای دیجیتال مانند اتریوم و بایننس‌اسمارت‌چین کار می‌کنند و نقل و انتقالات خود را روی شبکه‌های بلاکچین دیگر انجام می‌دهند. برخی از رایج‌ترین توکن‌هایی که در اتریوم مشاهده می‌شوند عبارتند از BAT، BNT، Tether و استیبل کوین‌های مختلف مانند USDC . 

اگر تراکنش‌های ارز دیجیتال توسط بلاک چین انجام شود، توکن‌ها به قراردادهای هوشمند متکی هستند. آنها مجموعه‌ای از کدها هستند که معاملات یا پرداخت های بین کاربران را تسهیل می کنند. هر بلاک چین از قرارداد هوشمند خود استفاده می کند. به عنوان مثال، اتریوم از ERC-20 استفاده می کند و NEO از Nep-5 استفاده می کند. 

هنگامی که یک توکن خرج می شود، به صورت فیزیکی از مکانی به مکان دیگر منتقل می شود. یک مثال عالی از این امر، تجارت NFT ها (توکن های غیرقابل تعویض) است. آنها اقلام بی نظیری هستند، بنابراین تغییر در مالکیت باید به صورت دستی انجام شود. NFT ها اغلب فقط دارای ارزش احساسی یا هنری هستند، بنابراین به نوعی شبیه توکن های کاربردی هستند، با این تفاوت که شما نمی توانید هیچ خدماتی را ملزم کنید.

انواع توکن

۱- توکن‌های کاربردی

توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن‌های امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه DeFi است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

جمع بندی

تفاوت بین توکن و کوین زیاد نیست، اما اگر اغلب نادیده گرفته شود، می‌تواند باعث سردرگمی شود. یکی از راه‌های سریع برای تصمیم‌گیری در مورد این دو این است که به چیزی که می‌خرید توجه کنید.یعنی معمولا چیزی که می‌خرید اگر یک محصول باشد، اغلب به کوین نیاز دارید و اگر یک سرویس است معمولاً توکن‌های ابزاری وجود دارند که می‌توانید از آنها استفاده کنید. 

امیدواریم این مقاله برای شما مفید باشد
موفق و پرسود باشید